τρίοικος

-η, -ο, Ν

βοτ.

(για φυτά) αυτός που έχει συγχρόνως αρσενικά, θηλυκά και αρρενοθήλεα άνθη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. trioecious < tri- (< λατ. tres, tria πρβλ. και τρεις) + -oecious (< οἶκος)].